از نشست آلمانی در قطر بیشتر بدانید!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) نشست "به اصطلاح" بین الافغانی در دوحه قطر پایان یافت. در این نشست حدود شصت تن از کابل و هفده تن از طالبان شرکت داشتند.
همه شرکت کنندگان در این نشست چند ساعته صرفا نظاره گر بودند و فقط چند نفر محدود صحبت کرده و در اخیر قطعنامه را تنظیم کردند و مانند لوی جرگه ها همه را در مقابل عمل انجام شده قرار دادند. دیگران هم از ترس اینکه ممکن است در جلسات بعدی نادیده گرفته شوند، سکوت را بر اعتراض و بیان حرف دل مردم، ترجیح دادند و آرام سرجای خود نشستند و خوردند و دیدند و واپس برگشتند.

کمیته هشت نفری آماده کردن پیش نویس قطعنامه نشست قطر، این افراد بودند: رنگین دادفر اسپنتا از جانب آلمان، عمر زاخیلوال و نادر نادری و حبیبه سرابی از جانب اشرف غنی، لطف الله نجفی زاده از جانب تلویزیون طلوع و مورد تایید سفارت آمریکا و مولوی حنفی، مولوی متقی و شهاب الدین دلاور از جانب طالبان.
از دیگر افراد صرفا به عنوان سیاهی لشکر استفاده شد و هیچ تاثیری بر روند جلسه و گفتگوها نداشتند و حتی کسی به آنان اجازه صحبت کردن هم نداد چه رسد به تصمیم گیری و ....

ملابرادر رییس دفتر قطر و مسوول سیاسی گروه طالبان این نشست را جدی نگرفت و به این نشست حاضر نشد و حتی از دیدار با هیات کابل امتناع ورزید ولی برای مردها عطر و خرما و برای زنان چادر و جانماز فرستاد.

از این قسمت قضیه که بگذریم! این سوال پیش می آید که شرکت کنندگان در نشست های صلح را چه کسانی و یا چه سفارتخانه هایی دعوت می کنند؟ این مذاکرات در دستان چه کسانی می چرخد و چرا افرادی که باید در این نشست ها حضور داشته باشند نیستند و در عوض کسانیکه باید از آنها به عنوان افراد پیاده استفاده کرد، در این نشست ها به عنوان کارشناس سیاسی دعوت می شوند؟

تا قبل از این نشست، سفارت آمریکا همه کاره این نشست ها بود و هرآن کس که مورد تایید شان بود دعوت می شد، اما در این نشست پای آلمان ها نیز به میدان مذاکرات باز گردید و آنان نیز افرادی برای معرفی به این نشست ها معرفی کردند اما به دلیل اینکه سفارت آمریکا زیاد به این نشست راضی نبود، تمامی مسوولیت و دعوت افراد را به نماینده آلمان واگذار کرد و سفارت آلمان هم با مشورت جناب اسپنتا، شصت نفر را برای نشست دو روزه دوحه انتخاب کرد.

در این نشست هیچ کاری از پیش نرفت و صرفا یک نشست بدون محتوا و نتیجه بود. فقط یکبار دیگر مقداری از یوروهای جرمن ها به مصرف رسید و آلمان نیز در این میان خودی نشان داد و پس از آمریکا وارد گفتگوهای قطر گردید و نماینده آلمان انتظار دارد که از این ببعد در تمامی نشست های قطر دعوت شود.

در قعنامه یازده ماده ای که بعدا هشت ماده شد، هیچ جمله و کلمه ای که رساننده آتش بس و یا عقب نشینی طالبان از مواضع قبلی شان باشد، به چشم نمی خورد. در حقیقت تمامی بندهای قطعنامه تکرار مکررات بود. چنانچه دو طرف هیات کابل و طالبان اذعان داشتند که چیزی از این نشست عاید شان نشده است.

عباس استانکزی رییس هیات طالبان در این نشست، از نتیجه به دست آمده از این کنفرانس گفت:این کنفرانس بود. هر کس نقطه نظرات خود را بیان می کرد و هیچ فیصله ای صورت نگرفت. هیچ الزام از انچه گفتیم وجود ندارد.

نادر نادری نماینده حکومت نیز ابراز داشت: طالبان تا هنوز حاضر نیستند به بحث آتش بس و جنگ وارد شوند و حتی حاضر نیستند، درباره جنگ اصلا بحث کنند. طالبان تا هنوز حاضر نیستند درباره گروه های تروریستی که در افغانستان حضور دارند و می جنگند بحث نمایند. اما ما امیدوار هستیم...

واقعیت قضیه این است که با این نشست ها هیچ دردی از مردم دوا نمی شود و صرفا سران قبیله به اهداف شوم شان که همانا کمک به غارت بیشتر افغانستان و فریب مردم و حاکمیت قبیله با انضمام طالبان باشد، می رسند.
در این میان بیچاره کسانیکه بی خبر دنباله رو این جریان گردیده و ناخواسته بر اقتدار بیشتر قبیله کمک می کنند.

کد (4)