کشف فسیل ردپای دایناسورها در شرق گلستان

مهدی عمرانی روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه میراث فرهنگی آزادشهر در جریان کشف این فسیل نیست، اظهار داشت: این اثر حدود یک ماه پیش به صورت اتفاقی در جریان تحقیقات زمین شناسی من و برادرم در منطقه خاندوز این شهرستان کشف و در تحقیقات

انجام شده تاکنون به این نتیجه رسیده ایم که این اثر بخشی از اسکلت دایناسور نیست، بلکه فقط ردپای این جانوار ما قبل تاریخ است که به عنوان فسیل اثری شناخته می‌شود به عبارتی آنچه در منطقه وجود دارد یک فسیل اثری از نوع ردپاست.

به گفته وی، این آثار که در سنگ‌های دوره زمین شناسی تریاس (۲۴۸ تا ۲۰۰ میلیون سال قبل) حفظ شده‌اند، نشان می‌دهند دایناسورها در فاصله زمانی یاد شده مانند دیگر مناطق کره زمین در این منطقه هم وجود داشته و زندگی می‌کردند.

این محقق زمین شناس که عضو هیأت علمی یکی از مراکز آموزش عالی نیز است، بیان کرد: بر اساس مطالعات اولیه به نظر می‌رسد آثار کشف شده در جنوب شهر نوده خاندوز شهرستان آزادشهر نیز مثل نخستین دایناسورهای دیگر مناطق کره زمین نمونه‌هایی کوچک جثه بوده‌اند که به دلیل تردد در ساحل دریا در دوره تریاس در این منطقه، ردپای آنها در رسوبات ماسه سنگی ساحل باقی مانده است.

عمرانی افزود: با توجه به تداخل و تنوع ردپاها، تعیین دقیق جنس و گونه دایناسورهایی که این آثار را ایجاد کرده‌اند نیاز به تحقیقات و مطالعات بیشتر دارد که نتایج آنها در آینده اطلاع رسانی خواهد شد.

وی یادآور شد: پیش از این در کشورمان آثار دایناسورها از برخی نقاط مانند کرمان و منطقه بلده مازندران به دست آمده که مربوط به دوره ژوراسیک است.

وی معتقد است: با توجه به وجود آثار و پدیده‌های جذاب زمین شناختی مانند انواع فسیل‌های گیاهی و جانوری، گسل‌های متنوع، کانی‌ها و سنگ‌های مختلف آذرین و رسوبی، توالی سازندهای مختلف، معادن زغال سنگ، معدن بوکسیت و لاتریت، چشم اندازهای طبیعی و زیبا در محدوده جنوب شهر نوده خاندوز تا محل روستای خوش ییلاق، این محدوده توانایی تبدیل شدن به ژئوپارک را دارد که می‌تواند در زمینه جذب گردشگر تأثیر بسزایی داشته باشد.

وی بیان کرد: در صورت حمایت مسئولان آزادشهر، آمادگی تأسیس موزه تاریخ طبیعی در این شهرستان وجود دارد که می‌تواند زمینه جذب مسافران و گردشگران به منطقه را فراهم کند و به عنوان برندی در معرفی جذابیت‌های شرق گلستان در عرصه بین المللی باشد.

به گفته وی، بر اساس تاریخ تکاملی دایناسورها، این موجودات خارق العاده در ابتدای دوران مزوزوئیک از خزندگانی که توانسته بودند از بزرگترین انقراض کره زمین (انقراض پایان پرمین حدود ۲۵۰ میلیون سال قبل) عبور کنند، به وجود آمده‌اند.

این محقق می‌گوید: نخستین دایناسورهای کره زمین نمونه‌هایی کوچک جثه بودند که به مرور و با فراهم شدن شرایط توانستند در دوره‌های ژوراسیک و کرتاسه نمونه‌های غول پیکر و بزرگی را بوجود آورند، عموماً نمونه‌های بزرگ جثه، علفخوار و نمونه‌های کوچک جثه گوشتخوار بودند به عنوان نمونه بزرگترین جانوری که تاکنون پا بر روی خشکی گذاشته یک دایناسور علفخوار به نام آمفیکوئلیاس است که در اواخر دوره ژوراسیک می زیسته، این موجود عجیب الخلقه حدود ۶۰ متر طول، ۲۰ متر ارتفاع و بین ۱۱۰ تا ۱۴۰ تن وزن داشته است.

وی افزود: دایناسورها نهایتاً در پایان کرتاسه (۶۵.۵ میلیون سال پیش) به دلایل مختلفی به ویژه برخورد شهاب سنگ‌ها و فعالیت گسترده آتشفشان ها منقرض و از کره زمین حذف شدند.

۳۰۴۲/‌۱۸۶۰