امام صادق (ع) بنیان های اسلام را مستحکم ساختند

حجت الاسلام و المسلمین رضا کرمی پور روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، بیان کرد: امام صادق (ع) با مجاهدت های علمی خویش راه اسلام را از انحراف حفظ و مکتب تشیع را به عنوان راه حق به جهانیان معرفی کرد.

وی بیان کرد: آن حضرت با استفاده مناسب از فرصتی که در اختیار داشتند و تربیت شاگردان بسیار توانستند اندیشه های الهی را در میان مردم ترویج دهند و عمل به معارف دینی را در جامعه زنده کنند.

وی ادامه داد: بهترین و مهمترین فعالیت امام صادق (ع) تربیت نیروی انسانی مورد نیاز جامعه اسلامی در بخش های علمی و اعتقادی بود که توانست نقش مهمی در ترویج اندیشه های دینی داشته باشد.

کرمی پور گفت: امام صادق (ع) شاگردان ممتاز خویش را به عنوان نماینده به مناطق مختلف اعزام می کردند و به ایشان دستور می دادند در مورد مسائل مختلف مورد نیاز مردم احکام شرعی را بیان کنند که این خود مقدمه ای برای آماده شدن جامعه به منظور پذیرفتن شرایط دوران غیبت امام معصوم درمیان مردم بود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود شکل گیری انقلاب اسلامی را در چارچوب عمل به اندیشه های امام صادق (ع) دانست و افزود: مسئولان و مردم در نظام اسلامی ما باید خود را مقید به رعایت توصیه های امام صادق (ع) بدانند و در این زمینه تمام تلاش خود را به کار گیرند.

وی ادامه داد: بر اساس پیش بینی های صورت گرفته، حرکت مکتب تشیع با نگاه به سیره علمی و عملی امام صادق (ع) در حال گسترده شدن در سراسر عالم است و در این راه مبلغان و طلاب حوزه های علمیه به عنوان شاگران مکتب آن امام همام وظیفه ای مهم و حساس برعهده دارند.

امام جعفر صادق (ع) در هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه و در خانه امام محمد باقر (ع) پیشوای پنجم شیعیان دیده به جهان گشود. کنیه آن حضرت «ابو عبدالله» و لقبش «صادق» است.
آن حضرت در دوران عمر شریف خویش از مکتب نورانی و آسمانی جدش امام سجاد (ع) پیشوای چهارم شیعیان و پدرش امام محمدباقر (ع) کسب فیض کرد، ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید و با پایه ریزی مکتب جعفری موجب بازسازی و زنده نگه داشتن شریعت محمدی (ص) شد.
همه جریان ها و حرکت های علمی مسلمانان در دوره امامت امام صادق (ع) رونق گرفت و مجالس درس و مناظره های علمی دایر و از رونق خاصی برخوردار شد، در همین راستا امام شاگردان بسیاری را برای عرضه افکار خالص اسلام و طرد اندیشه های باطل و منحرف تربیت کرد.
دوران امامت ۳۴ ساله ایشان مصادف با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان بود که سرانجام این امام بزرگوار در ۶۵ سالگی بر اثر توطئه های منصور عباسی در سال ۱۴۸ هجری به شهادت رسید.

۷۴۰۵/ ۶۱۳۳/‏