سَرخوردگی و ...

‌به گزارش ایسنا- از شور و اشتیاق خبری نیست. کسی استرس دیر رسیدن به محل برگزاری آزمون را ندارد. بی‌حسی و بی‌رمقی، بر فضا حاکم شده است. انگار زمان ایستاده. به اطراف نگاه می‌کنم، بقیه نیز چون من، منتظر آمدن اتوبوس برای حرکت به سمت محل برگزاری آزمون هستند. کسی حوصله حرف زدن ندارد و جوانان، فقط به ساعت یا کارت‌های ورود به جلسه خود نگاه می‌کنند.

بلایی به نام بیکاری

احمد فارغ‌التحصیل رشته ادبیات نمایشی است. از او درباره مشکلات پیش روی فارغ‌التحصیلان رشته هنر می‌پرسم، در پاسخ می‌گوید: مثل سایر فارغ‌التحصیلان، «بیکاری، بیکاری» و درحالی‌که سوار اتوبوس می‌شود، ادامه می‌دهد: فقط تأسف می‌خورم که این‌همه سال، وقت و هزینه خود را به‌پای رشته‌ای گذاشته ام که هیچ آورده مالی برایم نداشته است.

سوار اتوبوس می‌شوم، احمد از من دور می‌شود، شاید دیگر حوصله هم‌صحبتی با من را ندارد. سؤالم را برای فردی دیگر، که مانند او فارغ‌التحصیل رشته ادبیات نمایشی است تکرار می‌کنم. با احمد هم‌نظر است و در ادامه عنوان می‌کند: متأسفانه هر کس می‌خواهد در این رشته موفق و وارد بازار کار شود، نیاز به سرمایه اولیه بالا دارد، زیرا کیفیت مباحث آموزش داده‌شده در برخی از آموزشگاه‌های خصوصی، از دانشگاه‌ها بالاتر است. ضمن اینکه اگر به‌عنوان فارغ‌التحصیل رشته هنر، بالأخص گروه ادبیات نمایشی بخواهی وارد بازار کار شوی، نیاز داری که خودت خرج کنی و متنت را به مرحله اجرا دربیاوری چون هیچ اسپانسر یا کارگردانی حاضر به مطالعه متنی که نوشته‌ای نخواهد بود!

از او دلیل شرکت در آزمون مقطع ارشد را می‌پرسم و در پاسخ بیان می‌کند: مهاجرت. زیرا دیگر از بازار کار در کشور ناامید شده‌ام. من به رشته ادبیات نمایشی بسیار علاقه دارم و دوست ندارم به‌غیراز این رشته، در رشته دیگری فعالیت داشته باشم. اگر با مدرک کارشناسی ارشد درخواست کار یا بورسیه تحصیلی به کشور دیگری بدهم، راحت‌تر پذیرش می‌شوم.

همه می‌گویند مگر عروسک گردانی هم نیاز به مدرک دانشگاهی دارد؟

در میان آن‌همه جوان، فرد میان‌سالی را می‌بینم که در حال حرکت به سمت محل برگزاری آزمون است و برخلاف سایر داوطلبان رشته هنر، پوشش و ظاهر متفاوتی ندارد. او پس از اطمینان از این‌که خبرنگار هستم می‌گوید که فارغ‌التحصیل رشته عروسک‌گردانی است و به همراه همسرش، در جشن‌های تولد، عروسک‌گردانی می‌کند اما مبلغی که در قبال این کار به او می‌دهند، بسیار ناچیز است و به همین دلیل مجبور است برای گذران زندگی و تأمین هزینه‌های خانواده، در گرما و سرمای روزهای سال، لباس یک مرغ را بپوشد و برای یک رستوران زنجیره‌ای، مشتری جذب کند.

مرد میان‌سال ادامه می‌دهد: متأسفانه در کشور، به کار عروسک‌گردانی اهمیت خاصی داده نمی‌شود و اکثر افراد می‌گویند مگر عروسک‌گردانی هم نیاز به تحصیلات آکادمیک دارد؟ آن‌ها فرق عروسک بازی با عروسک‌گردانی را نمی‌دانند و همین امر باعث می‌شود که به کار عروسک‌گردانی بها داده نشود. بارها به صداوسیما، کانون پرورش فکری کودکان، حتی اداره کل ارشاد برای اجرای برنامه مراجعه کردم ولی متأسفانه با در بسته و یا جواب‌هایی مثل «خبرت می‌کنیم»، «اسپانسر داری یا نه؟» و… مواجه شده‌ام.

پول، توی رشته معماری است

محمد، فارغ‌التحصیل رشته بازیگری است و مثل من برای آزمون رشته معماری شرکت کرده. از او درباره علت تغییر رشته‌اش می‌پرسم و لبخند به لب، پاسخ می‌دهد: پول، در رشته معماری است. ای‌کاش از همان اول به‌جای اینکه علاقه‌ام را دنبال کنم و به سراغ بازیگری بروم، در رشته معماری یا رشته‌های پزشکی شرکت می‌کردم. باوجود آموزشگاه‌های متعدد بازیگری که در سرتاسر کشور به تعداد موی سر زیاد شده، مگر فرصت و مجالی برای ورود فارغ‌التحصیلان رشته بازیگری به بازار کار باقی می‌ماند؟

محمد، درحالی‌که تلفن همراهش را تحویل مسئول بخش امانات می‌دهد، با لحنی که کمی عصبانی شده می‌گوید: اگر کارگردانی بخواهد برای فیلم مستند، سریال یا حتی تئاتر خود بازیگر انتخاب کند، به اینکه شما از کدام دانشگاه معتبر مدرک گرفته‌ای، یا چقدر مسلط به بازیگری هستی کاری ندارد. تأسف‌بارتر این‌که مدرک بسیاری از آموزشگاه‌های آزاد، به خاطر نام مدرسش که یا بازیگر بوده و یا جزو اهالی سینما است، از مدرک دانشگاه‌های ما فارغ‌التحصیلان رشته بازیگری معتبرتر است.

هزینه بسیار برای هیچ

یکی دیگر از داوطلبان شرکت در آزمون رشته معماری نیز تنها امید برای جذب بازار شدن را قبولی در مقطع ارشد می‌داند و می‌گوید: خسته‌ام. بیکاری کل انگیزه‌ها و خلاقیت‌هایم را از من گرفته است. دانشجویان هنر به‌ویژه دانشجویان معماری در دوران تحصیل خود علاوه بر هزینه‌های دانشگاه، هزینه بالایی برای ابزار و وسایل خود می‌پردازند؛ مثلاً هزینه ساخت یک ماکت ساده که دانشجو معماری در مقطع کارشناسی باید برای فقط یکی از واحدهای درسی خود پرداخت کند ۱۵۰ هزار تومان است. حالا جمع بزنید، این‌همه پول در دوران دانشجویی پرداخت می‌شود و درنهایت، نه‌تنها در رشته موردنظر کار پیدا نمی‌شود بلکه اگر بخواهیم در رشته‌ای دیگر، حتی کارهای خدماتی ورود کنیم با حداقل حقوقی مواجه می‌شویم که کفاف هزینه یک هفته از زندگی ما را هم نمی‌دهد.

او درحالی‌که بسته پذیرایی خود را برداشته و باعجله به محل آزمون وارد می‌شود، ادامه می‌دهد: دانشجویان هنر هرچند نسبت به سایر دانشجویان رشته‌های دیگر، در کنار درس‌های تئوری حداقل به یک مهارت دست می‌یابند اما متأسفانه این مهارت‌ها فاقد ملاک‌های لازم برای جذب بازار کار شدن است و به‌عبارتی‌دیگر، ملاک‌های موجود در بازار کار رشته‌های هنر، از زمین تا آسمان با مهارت‌ها و عنوانی که در دانشگاه‌ها آموزش داده می‌شود فرق دارد و همین امر باعث شده دانشگاه‌های ما فارغ‌التحصیلانی بی‌هنر به جامعه تحویل دهند.

به گزارش ایسنا، آزمون کارشناسی ارشد سال ۹۸ به همراه اولین مرحله المپیاد علمی دانشجویی کشور در ۶ گروه آموزشی و ۱۳۱ کد رشته برای تمام دانشگاه‌های دولتی و غیردولتی ازجمله دانشگاه آزاد اسلامی با حضور ۶۱۴ هزار و ۸۸۳ داوطلب برگزار شد. بر اساس گزارش سازمان سنجش در آزمون کارشناسی ارشد سال جاری، در گروه هنر ۴۵ هزار و ۹۱۳ داوطلب در ۱۳ کد رشته با هم به رقابت پرداخته‌اند. سال گذشته تعداد داوطلبانی که تنها در این گروه آزمایشی شرکت کرده‌اند ۱۲ هزار و ۲۴۹ نفر و تعداد داوطلبانی که علاوه بر گروه آزمایشی هنر در گروه آزمایشی دیگری نیز شرکت کرده‌اند ۶۶ هزار و ۵۶۶ نفر بوده است.

هرچند آمار شرکت‌کنندگان مقطع ارشد، نسبت به سال گذشته بر اساس اعلام سازمان سنجش کاهشی ۱۲۰ هزارنفری داشته و قطعاً آمار شرکت‌کنندگان رشته‌های هنری نیز مانند سایر رشته‌ها با کاهش تقاضا مواجه بوده‌اند اما همان‌طور که از صحبت برخی از داوطلبان شرکت در آزمون هنر و بسیاری داوطلبانی که به دلیل مشابه بودن صحبت‌های آنان، نظراتشان در گزارش فوق انعکاس داده نشد، برمی‌آید، مواردی مثل وجود آموزشگاه‌های آزاد رشته‌های هنر و معتبرتر بودن مدارک این آموزشگاه‌ها نسبت به مدارک دانشگاهی برای جذب در بازار کار کشور و… باعث شده که حال فارغ‌التحصیلان رشته هنر درمجموع خوب نباشد.

گزارش از: کورش دیباج، خبرنگارایسنا، منطقه اصفهان

انتهای پیام