پهلوی کده؛ واقعیت هایی از خاندان پهلوی2

به گزارش جام، یادداشت‌های عَلَم عنوان کتابی است که شامل یادداشت‌های اسدالله خان عَلَم امیر قاینات معروف به اسدالله علم. یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضاشاه پهلوی، وزیر دربار و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بوده‌است این کتاب که تا کنون هفت جلد از آن به فارسی منتشر شده در دو جلد نیز به‌طور خلاصه به انگلیسی منتشر شده‌است.

کتاب یاداشت های علم

این یادداشت مربوط به سال های ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ و قبل از آن تاریخی است که در شش جلد قبلی یادداشت های علم آمده بود، در حقیقت باید جلد اول می بود، اما اینک با عنوان جلد هفتم منتشر شده که به نظر می رسد آخرین بخش از یادداشت های کسی باشد که حوادث روزانه ده سال وزارت دربار خود را نوشت و در صندوق امن بانک در سوئیس گذاشت.

دوران ده ساله ای که اسدالله علم در مقام پر اهمیت وزارت دربار شاهنشاهی ایران در جریان اکثر تصمیم گیری ها و دلشورهای پادشاه بود و هشت ماه بعد از انتصاب به این مقام عالی نوشتن روزانه را آغاز کرد، همان دورانی است که قدرت سیاسی و تصمیم گیری های نظامی و اقتصادی در دست محمدرضا شاه پهلوی، مخدوم اسدالله علم متمرکز بود و از قضا پررونق ترین زمان اقتصاد و خدمات شهرنشینی هم در تاریخ معاصر ایران محسوب می شود.

در جلد پنجم این کتاب صفحات ( ۲۴۸- ۲۴۷) می خوانیم:

«تلگرافی از اردشیر زاهدی رسیده بود که اظهار خوشوقتی فراوان از توفیق ما در گرفتن نامه از نماینده ای .بی. سی کرده بود. وقتی به عرض رساندم، دیدم شاهنشاه بسیار متغیر شدند. تعجب کردم. دیدم از مصاحبه اردشیر در مورد قیمت نفت بوده است که به تلویزیون آمریکا گفته قیمت بین ۵ تا ۱۰ درصد بالا خواهد رفت، در صورتی که شاهنشاه همیشه بین ۲۰ تا ۳۰ درصد فرموده بودند. البته برای آن که به مرگ بگیرند که بالاخره به تب راضی شوند.

اردشیر زادهدی، وزیر امور خارجه وقت پهلوی و آخرین سفیر ایران در آمریکا

فرمودند، به چه حق برخلاف صحبت من حرف می زند؟ عرض کردم لابد نظر شاهنشاه را نمی دانستند. فرمودند، اصلاً چرا حرف می زند؟ مگر غیر از مزخرف گویی هم چیزی بلد است؟»«باز شرح مفصلی از پرگویی و مزخرف گویی اردشیر فرمودند و معلوم شد که هنوز خیلی عصبانی هستند. عرض کردم نطقهای اردشیر را در Woodrow Wilson International Center for Scholars خواندم، بد نبود، فقط همین اشتباه را کرده. فرمودند، آخر معلوماتی که ندارد، گنده گوزی می کند که جلب توجه کند.»