توسعه روشی کارآمد برای درمان پسوریازیس

تهران- ایرنا- محققان ریسک عفونت ناشی از مصرف هفت نوع داروی مورد استفاده برای درمان پسوریازیس را با یکدیگر مقایسه کردند و دریافتند ریسک این عارضه جانبی در هنگام مصرف داروهای جدید و هدفمندتر در مقایسه با داروهای قدیمی، تا حد زیادی کاهش می‌یابد.

به گزارش روز یکشنبه گروه اخبار علمی ایرنا، داروهای مورد مطالعه شامل اسیترین، متوتراکسات، آدالیمومب، اتانرسپت، اینفیلیکسیماب، اوستکناماب، ‌اپرمیلاست بودند.
بر اساس این تحقیقات که بزرگترین تحقیقات کلینیکی در نوع خود محسوب می شوند، داروهای متوتراکسات که از دهه 1960 میلادی به عنوان اولین خط دفاعی در برابر پسوریازیس مورد استفاده قرار گرفتند، بیشترین ریسک عفونت را برای بیمار ایجاد می‌کنند. در مقابل داروهای ‌اپرمیلاست، اتانرسپت و اوستکناماب ریسک عفونت را به میزان قابل توجهی کاهش دادند.
محققان برای انجام این تحقیقات از دو بانک اطلاعاتی شرکت‌های بیمه مشتمل بر اطلاعات 250 میلیون شهروند آمریکایی بهره گرفتند. با استفاده از این اطلاعات، عفونت‌های شدید منتهی به بستری شدن بیمار را در خصوص 107 هزار بیمار مبتلا به پسوریازیس که یکی از هفت نوع داروی مورد مطالعه را مصرف می‌کردند، ردگیری کردند.
پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی و یک اختلال خود ایمنی است. نتایج مطالعات نشان می دهد این بیماری خود ایمنی از نظر ژنتیکی با چاقی، دیابت و دیگر حالت های سندرم متابولیک مرتبط است.
مهمترین علایم پسوریازیس شامل ایجاد تکه های ضخیم قرمز رنگ پوستی و فلس های نقره ای رنگ است که بسیار دردناک بوده و سبب خارش می شود. این عارضه معمولا زانو، آرنج، پوست سر، کف دست و پا و کمر را تحت تاثیر قرار می دهد؛ همچنین در اطراف ناخن، ناخن پا و داخل دهان نیز دیده شده است.
این عارضه بیشتر در بزرگسالان دیده می شود و 125 میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است.
گزارش کامل این تحققات در نشریه JAMA Dermatology منتشر شده است.
علمی **9259**1485

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه علمی

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!