نوجوانی مهمترین مرحله شخصیت سازی است

میگنا: کیمیا زارعی روان شناس بالینی نوشت: در عصر آسیب های گوناگون روانی و اجتماعی نظیر خشونت و روابط ناسالم و غیر اخلاقی، در دسترس بودن مواد مخدر و روان گردان ها و... جوامع انسانی را به شدت تهدید می کند

بدیهی است مواد مواجه با این گونه آسیب ها برای نوجوانان می تواند مخاطرات زیاد و در برخی مواقع غیر قابل بازگشتی به دنبال داشته باشد.

لذا رسالت والدین در تربیت فرزندان در دوران نوجوانی برای مقابله با ناگواری ها و آسیب ها دو چندان است، سال‌های نوجوانی از ۱۱ سالگی تا ۱۸ سالگی از مهمترین و حساسترین سال‌های زندگی فرزندان هستند.
دراوایل نوجوانی هیجان ها به شدت متغیر و متناقض هستند.

نوجوانی در یک دوره انتقال از کودکی به مرحله پیش بزرگسالی است که فرد با مشکلات و تعارضات نوسانات به بین وابستگی و استقلال در هم شکستن ارزش‌ها و درهم آمیختن تفکرات با خیال ها به هم خوردن تعادل رابطه با خود خانواده و دوستان و مراجع قدرت کم حوصلگی حساس بودن حادثه جویی و استقلال‌طلبی نامعلوم، روحیه مهم بودن، مورد توجه قرار گرفتن و داشتن موقعیت خاص در گروه روبرو می شود، البته این رفتارها نه بیهوده و نه بیمارگونه است بلکه در پشت هر یک از این موارد فلسفه های زیادی نهفته است.

مثلاً اگر کم کم در رفتار نوجوانی روحیه خرده گیری عیب جوی پیدا شود به دلیل رشد و توسعه حس داوری اوست یا اگر نوجوانی نشانه های بی انضباطی گریزان بودن از اطلاعات دارد این امر نشات گرفته از میل به استقلال اوست.

پس اگر جلوه های نوجوانی به درستی رصد شوند زندگی با نوجوان زیبا و تکاملی خواهد بود و نوجوان خود را در مسیر صحیح با ارزش‌های جامعه تطبیق خواهد داد.

از آنجایی که نوجوانان در این مرحله با چالش های جدی مثل تشکیل هویت فردی که کشمکش های درونی بین استقلال و وابستگی طغیان علیه مراجع برتر، چگونگی رفع نیازهای جدید جنسی و عاطفی ترس از آینده، استرس و اضطراب به هم ریختگی ارتباط با دیگران روبرو هستند باید خانواده به عنوان اولین نهاد شکل دهی شخصیت انکار ناپذیر نوجوان، با قبول و تغییرات واقعیتی نوجوان خویش، رفتار متناسب با سن و شخصیت فرزند از خود بروز دهد.

خانواده‌ها باید ضمن شناخت دقیقی از شاخصه‌های در قالب مراحل نوجوانی، با بهره گیری از تکنیک های آموزش غیر مستقیم، تغافل، ایجاد ارتباط صمیمی و دوستانه، توسعه زمینه های ارتباط کلامی، تقویت بنیه اعتماد به نفس نوجوان و تاکید جدی و موثرترین بر نقاط قوت فرزند چ ایجاد محیط عاطفی آکنده از مهر و محبت مدبرانه از خشونت و کینه با وی، با لحاظ تفاوت های جنسیتی فرزندان در رشد ارزش های فردی و اجتماعی نوجوانان شان کنند تا حد توان تنش های احتمالی را کاهش دهند تا فرزندانشان با ایمنی بیشتر این دوران را سپری کرده و سریعتر به پختگی و کمال فکری عاطفی و اجتماعی برسند و با این پیش زمینه در آینده بیشتر ملموس تر از این خطوط به گفتگو خواهیم پرداخت.