شناسایی ژن‌هایی پُرخطر برای شیزوفرنی

گروهی از محققین دانشگاه وندربیلت، مجموعه‌ای از ژن‌های پُرخطر برای شیزوفرنی را شناسایی کردند. نتایج به‌دست آمده توسط آن‌ها این دید که چرا شیزوفرنی یک بیماری‌ پیشرونده است را پشتیبانی می‌کند. این بیماری را می‌توان قبل از بروز همه‌ی علائم تشخیص داد و حتی کنترل کرد. شیزوفرنی یک بیماری شدید و مزمن از اختلالات ذهنی است که با وهم و خیال، توهم، عدم توانایی بروز احساسات و مشکلات شناختی نمایان می‌شود.

نشانه‌های این بیماری معمولاً بین سنین ۱۶ تا ۳۰ سالگی بروز می‌کند. داروهای روان‌درمانی می‌توانند علائم این بیماری را از بین ببرند، ولی هنوز درمانی برای این بیماری پیدا نشده است. ژنتیک در این بیماری نقشی اساسی بازی می‌کند. این بیماری حدود ۱ درصد افراد را مبتلا می‌کند؛ ولی برای دوقلوها، فردی که همزاد آن به بیماری مبتلا شده است احتمال مبتلا شدن تا ۵۰ درصد بالا می‌رود.

مطالعات انجام شده روی ژنوم انسان، بالغ بر ۱۰۰ نقطه‌ی ثابت را روی کروموزوم‌های مختلف شناسایی کرده است که با ابتلا به شیزوفرنی ارتباط دارند. شاید این نقاط همان ژن‌های پُرخطر نباشند. این نقاط می‌توانند فعالیت ژن‌های دوردست را نیز تحت تاثیر قرار دهند. برای حل این مشکل، محققین یک چارچوب محاسباتی منحصربه‌فرد توسعه داده‌اند. با استفاده از این چارچوب، دانشمندان توانستند ۱۰۴ ژن پُرخطر را شناسایی کنند. برخی از آن پروتئین‌هایی را رمزنگاری می‌کنند که در بیماری‌های دیگر مورد هدف داروها قرار می‌گیرند. تصور دانشمندان بر این است که یکی از این ژن‌ها در بروز اختلال «اُتیسم» نیز نقش دارد.

دکتر «روی چن» از دانشگاه وندربیلت، می‌گوید: «شیزوفرنی و اُتیسم دارای ژنتیک مشترکی هستند. کارهای زیادی برای انجام دادن باقی مانده است. چارچوب ایجاد شده توسط ما می‌تواند پیشرفت کرده و ژن‌های بیشتری را شناسایی کند. از این چارچوب می‌توان برای ردگیری عاملان بروز دیگر بیماری‌های پیچیده نیز استفاده کرد.»

نتایج مطالعات این دانشمندان در مجله‌ی Nature Neuroscience به‌چاپ رسیده است.

منبع: مجله علمی ایلیاد