انس با قرآن؛ راه نجات از تنهایی/ قرآن همواره خود را «به‌روز» می‌کند

به گزارش ایکنا؛ سید مجتبی حسینی، روز گذشته،هشتم اردیبهشت‌ماه، در دهمین جلسه شرح دعای چهل و دوم صحیفه سجادیه که در دبیرستان صدیقین برگزار شد به تبیین فراز دهم دعای امام سجاد(ع) درباره قرآن کریم پرداخت. وی سخنان خود را با قرائت فراز دهم از این دعا شروع کرد: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِی ظُلَمِ اللَّیَالِی مُونِساً، وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّیْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِساً، وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِی حَابِساً، وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِی الْبَاطِلِ مِنْ غَیْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِساً، وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الْآثَامِ زَاجِراً، وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الِاعْتِبَارِ نَاشِراً، حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ، وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِی ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِی عَلَى صَلَابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ؛ بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و قرآن را در ظلمات شب‌های وحشت‌‌زا مونس ما، و از نیرنگ‌های شیطان و خطورات وسوسه‌ها نگهبان، و برای قدم‌های ما از حرکت به سوی گناهان بازدارنده، و برای زبان‌هایمان از فرو رفتن در گفتار باطل - نه به خاطر مرضی – لال‌کننده، و برای همه اعضایمان از آلودگی به گناه مانع‌شونده، و برای طومار فکر و عبرت که پنجه غفلت آن را درهم پیچیده گستراننده قرار بده، تا دریافت عجایب آن و پندها و امثال بازدارنده‌اش را که کوه‌های استوار با وجود صلابتشان از تحمل آن ناتوانند به قلوب ما برسانی».
وی در ادامه گفت: حضرت در این فراز می‌فرمایند: «حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ؛ تا دریافت عجایب آن را به قلوب ما برسانی». مطلب مهمی است. ما دنبال یک چیزی می‌گردیم که در سفره خودمان هست. گمشده ما در خانه همه ما وجود دارد. لااقل فیزیک قرآن در خانه همه ما هست. برخی از عبارات قرآن در اذهان ما قرار گرفته با این حال داریم جای دیگری دنبال گمشده خود می‌گردیم. ما جایی که باید دنبال گمشده خود بگردیم نمی‌رویم و در جایی دنبال مقصودمان می‌گردیم که گاهی خودمان می‌دانیم مقصودمان در آنجا نیست. دلیلش این است که به شدت دنبال جو عمومی هستیم. ما در دینداری و بی‌دینی‌مان به شدت دنبال جو هستیم. حتی آن زمانی که ضد جو هستیم، ناخواسته تابع جویم. ما بسیاری مواقع ریشه مخالفتمان با یک چیزی ریشه در یک تقلید کورکورانه دیگری دارد. دلیل این امر این است که ما وقتی برای فکر کردن نمی‌گذاریم. متأسفانه دینداری‌ ما جنبه شعاری دارد؛ مثلاً ددلاین تلاوت قرآن در مجالس مذهبی حضور سخنران است. ددلاین سخنرانی، آمدن مداح است و با آمدن مداح، سخنرانی تمام می‌شود. ددلاین مداحی هم رسیدن غذا است!
کارشناس معارف اسلامی در ادامه اظهار کرد: امام سجاد(ع) که خودش وصل به آسمان است درخواستش از خدا این است که خداوند فهم عجایب قرآن را به او ارزانی دارد. امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه می‌فرمایند که فهم عجایب قرآن پایان‌ناپذیر است. این یکی از ویژگی‌های خاص قرآن است. اگر شما تا آخر عمرتان تحقیق کنید عجایب قرآن تمام نمی‌شود چون عجایب قرآن به‌روز است. امام باقر(ع) می‌فرمایند قرآن جریان پیدا می‌کند مانند جریان خورشید. همین خورشیدی که قرن‌های متمادی دارد می‌تابد، باز هم برای هر روز یک نور جدیدی می‌تاباند. با اینکه همان خورشید است اما نورش به‌روز است. آموزش قرآن و پرورش قرآن و عجایب آن نیز مانند خورشید، هر روز را روشن می‌کند. اگر مرحوم شیخ طوسی برداشت‌هایی از قرآن داشته که شما متوجه آن نمی‌شوید، باید توجه داشته باشید آن مطالب برآمده از تابش نور قرآن در هزار سال قبل برای شیخ طوسی بوده است. نور امروز قرآن برای تو چیست و چگونه امروزت را روشن می‌کند؟
وی در ادامه تصریح کرد: ما به خودمان ظلم کردیم. چقدر وقت ما در روز به ارتباط و انس با قرآن گذشت؟ خب حق داریم احساس تنهایی و بیماری روانی بکنیم. قرآن «شفاء لما فی الصدور» است. یکی از مشکلات ما که مانع انس با قرآن کریم می‌شود این است که درباره هر چیزی حرف می‌زنیم و اصلا احساس وظیفه می‌کنیم که درباره هر چیزی نظر بدهیم. من خواهش این است اگر کنترل فکری خودتان را دوست دارید ببینید چند درصد حرف‌هایی که می‌زنید درست است. یکی از اشکالات جدی که ما داریم این است که می‌گوییم حرف باد هوا است! من به شما بگویم حرفی که شما می‌زنید از بتونی که با آن برج می‌سازند محکم‌تر و ماندگارتر است. حرف شما از ماندگارترین سازه‌های سنگین دنیا ماندگارتر است و اولین اثرش در خود شماست: «مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ؛ [آدمى] هیچ سخنى را به لفظ درنمى ‏آورد مگر اینکه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى‌‏کند]». هر حرفی از زبان من خارج می‌شود دو محافظ دارد که آن را حفظ می‌کنند.
حسینی ادامه داد: فیزیک حرفی که تو می‌زنی موج میرا است اما خود حرفی که می‌زنی به هیچ وجه موج میرا نیست. به همان میزان که حرف‌های خوب ما باقی می‌ماند و در قیامت از بیان آنها خوشحال می‌شویم، به همان اندازه حرف‌های بد ما خواهد ماند. اگر تو یک نفر را اذیت کنی، اگر یک نفر را از زندگی ناامید کنی، اگر یک نفر را از نماز اول وقت منصرف کنی اینها باقی می‌ماند. این ناشی از ضعف فکری ما است که فکر می‌کنیم حرف باد هوا است. اولین اثر آن هم روی خود ما است.
انتهای پیام