مشغول می کنند؛ روزی با صلح و روزی هم با جنگ!


به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) مهاجمان انتحاری مسلح به وزارت مخابرات حمله ور شده و تعدادی از مردم و کارمندان آن وزارتخانه را کشته و زخمی کردند. مهمتر از همه اینها اینکه یکبار دیگر امیدواری مردم به نزدیک شدن فضای آرامش و...

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) مهاجمان انتحاری مسلح به وزارت مخابرات حمله ور شده و تعدادی از مردم و کارمندان آن وزارتخانه را کشته و زخمی کردند. مهمتر از همه اینها اینکه یکبار دیگر امیدواری مردم به نزدیک شدن فضای آرامش و صلح در کشور، به یاس و ناامیدی مبدل گردید.

مقصد، مشغول نگهداشتن همه است، روزی بنام صلح و مذاکرات با مخالفان و نشست ها در کشورهای دیگر و روزی هم با حملات انتحاری و انفجار و ترور و ...

روزهایی که مذاکرات صلح داغ است و همه از سیاستگران گرفته تا مردم عامه، درگیر جنجال ها و نشست ها و انتخاب نماینده ها و رقابت های اینچنینی هستند، کمتر انفجار و یا حمله انتحاری و یا ترور افراد صورت می گیرد و یا اصلا خبری از این قضایا نیست ولی روزهایی که اینچنین برنامه ها کمرنگ شده و مردم سرخورده باز بحالت جمود و یا آرامش قبل از طوفان می رسند، باز یک انفجار بزرگ و یا یک حمله انتحاری طراحی و اجرا می گردد تا تمامی اذهان بدان سو هدایت شود و باز تا چند روزی مردم و سیاستگران درگیر آن اتفاق باشند.

این شده روزگارما! ما را همچنان مشغول نگهمیدارند تا فرصت تمرکز از ما گرفته شده و قدرت عکس العمل در مقابل اعمال پنهان و پیدای خارجی ها از مردم ما سلب گردد.

چرا سیاستگران ما نمی خواهند سیاسی بیندیشیند و از حالت مهره بودن خارج شده به بازیگران میدان جنگ های روانی مبدل شوند؟
چرا سیاستگران ما آنقدر که از سفارت آمریکا می ترسند از اعمال و کردار زشت شان هراس نداشته و پروای قیامت و روز پسین که باید جوابگو باشند را ندارند؟
چرا سیاستگران ما هنوز شعار "دم غنیمت است" را رها نمی کنند تا به فردای این مردم بیچاره بیندیشند و راه نجاتی از این بحران جستجو نمایند؟
چرا سیاستگران ما نمی خواهند خود را با خواسته های مردم خود همسو نموده و چند صباحی را برای این مردم تلاش نمایند؟
چرا و چرا و هزاران چرا و پرسش دیگر!

بعضی مواقع شک می کنی که سیاستگران ما واقعا و از ته دل، راضی به صلح و آرامش باشند! زیرا هیچیک از آنان تا کنون قدمی جدی در راستای صلح برنداشته اند و صرفا با افکار و اذهان مردم بازی کرده اند.

همه این سیاستگران میدانند که مهره های بازی آمریکا و روسیه و انگلیس و چین و پاکستان و عربستان و قطر و ایران و... شده اند و جالب اینجا است که هیچکدام شان تصمیم نمی گیرند تا از حالت مهره بودن بیرون شوند و با توجه به تجربیاتی که دارند، طرحی واقعی برای خروج از بحران کنونی ارایه کنند.

از اینها گذشته، حتی حاضر نیستند واقعیات جامعه امروزی را که می بینند و هر روز نظاره گر آن هستند به مردم بیچاره ما افشا کنند تا خود مردم فکری بحال خودشان بنمایند.

در حقیقت سیاستگران ما نه خودشان کاری می کنند و نه می گذارند مردم وارد عرصه شده و کار این مملکت را یکسره کنند! اینجا است که به این نتیجه می رسیم، هرکدام از این سیاتگران یا به اصطلاح رهبران سیاسی و سران احزاب و قومیت ها، منافع شان در تداوم این جنگ و بلبشوی کنونی است.

خداوند این سیاستگران هدایت نماید و اگر قابل هدایت نیستند، زودتر از صفحه روزگار براندازد.
کد (4)




-

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه افغانستان

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!


روی کلید واژه مرتبط کلیک کنید

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


دانلود آهنگ خاص و بی نظیر اجتماعی سارینا از شاهین نجفی