چرا کنفرانس قطر لغو شد؟

پیچیدگی های بازی و کاسه های زیر نیم کاسه در مذاکرات دو جانبه طالبان با امریکا از یک طرف و مذاکرات سه جانبه طالبان، پاکستان و امریکا از طرف دیگر، همچنان با وجود طولانی شدن مذاکرات بی نتیجه نماینده وزارت خارجه امریکا با طالبان و عجله برای شامل ساختن نمایندگان دولت افغانستان در پروسه بی نتیجه مذاکرات قطر، سردرگمی های را برای خود مقامات امریکایی هم ببار آورده است.

سفربی ربط و غیر مترقبه اسکات میلر به قطر زیرنام مذاکره باطالبان سوال برانگیز است.
در گزارش چنین عنوان شده است: اسکات میلر در دیدار با برخی رهبران طالبان در قطر از این گروه خواسته است تا درگیری‌های خود را در افغانستان کاهش دهند.

سوال اینجا است که وظیفه داکتر زلمی خلیلزاد تاکنون در این رابطه چه بود و به کجارسید؟
اگر داکتر زلمی خلیلزاد وظیفه مذاکرات صلح با طالبان را دارد پس اسکات میلر در قطر باطالبان چه حرفهای خصوصی و محرمانه داشت که امریکا از طریق داکتر زلمی خلیلزاد گفته نمی توانست؟
آیا اسکات میلر مانند همان وظیفه خطیری که در قندهار انجام داد، در قطرهم همانقدر مهم بود؟

چطورشد که بتاریخ 17 فبروری 2019 اسکات میلر به قطر سفر میکند و بتاریخ 18 فبروری ابتدا به دلایل تخنیکی و بعدا دلایل دیگر کنفرانس قطر به تعویق میفتد؟
سنگ اندازی دولت قطر در کنفرانس صلح، چه نکته ای را باید به مردم ما بگوید؟
طوریکه همه میدانند افغانستانی ها تشنه صلح اند و بی صبرانه در این راه چشم براه هستند!
طالبان داخلی از جنگ خسته شده اند و انتظار توافق صلح را دارند!
کشورهای همسایه افغانستان و جهان منتظر ختم جنگ و برچیده شدن لانه های تروریزم از منطقه هستند!

در صورت خروج سربازان خارجی از افغانستان، انگیزه دفاع از وطن و نوامیس ملی در بین نیروهای مسلح افغانستان به شکل فزاینده و غیرقابل تصور بلند میرود!
برای مخالفین مسلح دولت افغانستان دلیلی برای جنگیدن باقی نمی ماند و تیر کشورهای خارجی بخاک میخورد.

پس عامل اصلی ادامه جنگ بی معنی و غیرافغانی موجود، همین امریکا و متحدین آن میباشند که؛ مذاکرات را اخلال میکنند!
اختلافات را دامن میزنند!
باجنگ سالاران داخلی روابط و مناسبات محرمانه و خصوصی جدا از چوکات دولت افغانستان دارند!
فضای افغانستان را تحت کنترول دارند ولی مسوولیت آن را به عهده نمیگیرند!
تجاوزات خارجی که علیه افغانستان صورت میگیرد، نه خود مانع آن میشوند ونه دولت افغانستان را اجازه دفاع مشروع میدهند!
به تمام جناح های درگیر و غیر درگیر جنگ کمک های مالی نظامی و غیره دارند!

آیا میتوان در چنین اوضاع و احوال برای صلح پایدار کدام دورنمای روشن را ترسیم و تصور نمود؟
تا زمانیکه طبل برجنگ است!
پای صلح و آشتی، لنگ است!

یحی چاووش