رویش تروتازه و دمادم نو


رویش تروتازه و دمادم نو

بیایید زندگی را از نو معنا کنیم ما ،  کهنه پردازانِ سرزمین هایِ پرملالِ خوف وخیال وخاطره  درکرت وباغ های مُرده ی پر چین چوب وسنگ قدیمی ،  باسایه بانِ درختانِ باردهِ بلند تنومندِ خشکشاعر:ناظمی معزآبادی اصغر

بیایید

زندگی را از نو معنا کنیم

ما ،

کهنه پردازانِ سرزمین هایِ پرملالِ خوف وخیال وخاطره

درکرت وباغ های مُرده ی پر چین چوب وسنگ قدیمی ،

باسایه بانِ درختانِ باردهِ بلند تنومندِ خشک وترِ سنگی

باهجوم دارکوب و کلاغ و حیوانات جسور جثه خوار

خورشید پویندگانِ دانش اندوزِ پر قیل وقال

درهرکجا

دیرو مسجدو کنشت و خانقاه

سنت و مدرن و پست مدرن

........

ژرف ژرف و ، تروتازه و، بشکوه

نه با اوصاف مچاله ی خویش

یاستون ستون تعابیر کهنه ی مرموز پا رو پیرار

خُم های اتفاقات مُرده ، زندان های مخوف پرستوه

و مفاهیم کهنه ریز و درشت ، سبب تمام انقباض وجمود

باره آوردهای عموم فریب ناصواب

زنجیره یِ سفت وسختِ تنزلِ متوسلِ تمام اسلاف و قوم ها


برگ واوراق را بدور بریز

دفتر وکتابِ کهنه یِ خویشتن را بشوی

"تابو" ها را در هم شکن

باآسمان سحرگاهی در آمیز

نوبه نو ،

کاشف لحظه های عریان باش

" راز هستی "

چنین ........ نمایان است .



خویشتن را ،

دوباره معنا کن

آنچه پس مانده ی نیاکان نیست

اپلیکیشن به قلب خویش فرومکن



رویشی نوبه نو ، در تنت جاری ست

" آن "

حضورِ پرشکوهِ خجسته یِ مبارک توست

(معنیِ راستینِ "حضور " را دریاب)

رازوسرّی ، که اهل گفتن نیست

فاتحِ قله یِ بلندِ همیشه فروزانِ خویشتن باش




حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!


منتخب امروز

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


ببینید | رونمایی طالبان از سلاح جدید نظامی افغانستان