فیلم دارکوب ساخته‌ی بهروز شعیبی؛ زن، فقر فرهنگی، اعتیاد و مهر مادری

تحلیل فیلم دارکوب ساخته ی بهروز شعیبی؛ زن، فقر فرهنگی، اعتیاد و مهر مادری. دارکوب سومین فیلم بلند سینمایی بهروز شعیبی به عنوان کارگردان است. او پیش از این ساخت فیلم‌های دهلیز و سیانور را در کارنامه‌اش دارد.

فیلم دارکوب سومین فیلم بلند سینمایی بهروز شعیبی به عنوان کارگردان است. او پیش از این ساخت فیلم‌های دهلیز و سیانور را در کارنامه‌اش دارد. در ادامه با معرفی و تحلیل فیلم دارکوب با نت نوشت همراه باشید.

فیلم دارکوب ؛ زن، فقر فرهنگی، اعتیاد و مهر مادری

براری معرفی فیلم دارکوب به سراغ داستان آن می‌رویم که ماجرای مادری است که اعتیاد شدید به شیشه دارد. او بعد از شش سال که ناپدید شده بود برگشته است تا هر آنچه از دست داده دوباره بیاید و بسازد. فیلم دارکوب یک فیلم اجتماعی است که در کنار پیش بردن داستان فیلم، تلاش کرده است که زیر لایه‌های اجتماعی را پیش ببرد. اعتیاد و عواقب آن موضوع فیلم است. و وجه انسانی فیلم حس مادری است. هر چند گاهی به دام شعار دادن افتاده است. و قسمت‌هایی از فیلم به دلیل اصرار کارگردان بهروز شعیبی به نشان دادن وجه‌هایی از اعتیاد که در داستان فیلم نمی ‌گنجیده به شکل فیلم مستند درآمده است.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم دارکوب به کارگردانی بهروز شعیبی ، پرسش هایی که بی پاسخ می‌مانند!

پوستر فیلم دارکوب به کارگردانی بهروز شعیبی

سوژه‌ی فیلم دارکوب بسیار تلخ و سیاه است. اما شعیبی تلاش کرده است که تنها تلخی‌ها را به نمایش نگذارد. و تصویری مطلقا سیاه از آدم‌های فیلم به نمایش نمی‌گذارد. از جمله در سکانس‌های خانه‌ای که این معتادها در آن زندگی می‌کنند. این خانه تصویر آشنای خانه‌ی قمر خانوم است و همه‌ی این دست آدم‌ها در خانه‌ی فردی که همه مامان صدایش می‌زنند زندگی می‌کنند. سرخوشی‌ها، آرزوها، مهربانی‌ها و دغدغه‌های انسانی آدم‌های ساکن این خانه بخشی از فیلم را از سیاه نمایی صرف نجات داده است.

در معرفی و تحلیل فیلم دارکوب باید اذعان کرد که تصویر زن معتادی که شعیبی ارائه کرده است از کلیشه‌های مرسوم سینمای ایران دور است. و این را مدیون دغدغه‌های انسانی است که برای شخصیت مهسا طراحی کرده است. هر جا که کاراکتر حتی کمی شخصیت‌پردازی شود از کلیشه‌ها دور خواهد بود و این آن چیزی است که فیملنامه‌ها در سینمای ایران در آن ضعیف هستند. اما شعیبی نیز به طور کامل در آن موفق نیست. مهسا فردی است که سال هاست که معتاد به شیشه و بی‌خانمانی است، حالا تصمیم گرفته است که ترک کند و به زندگی عادی برگردد. تلاشش برای بازگشت به زندگی نشان از تحولات درونی او دارد. که کارگردان موفق نشده است این تحولات و تفکرات درونی او را به ما نشان بدهد و از آنچه در ذهن مهسا می‌گذرد که او را وادار به تغییر می‌کند بی‌خبریم.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم بدون تاریخ بدون امضا ساخته‌ی وحید جلیلوند، این سکوت سرشار از ناگفته‌ها نیست!

نقش مهسا یک معتاد به شیشه را سارا بهرامی بازی کرده است. سارا بهرامی با گریمی متفاوت و سنگین در این فیلم ظاهر شده است. در کنار سارا بهرامی، امین حیایی در نقش روزبه علیزاده و مهناز افشار در نقش نیلوفر زوج این فیلم هستند.

امین حیایی در این فیلم نقشی جدی دارد. او فردی صاحب اعتبار و مدیر فروشگاه زنجیره‌ای است. اما بازی‌اش در صحنه هایی از فیلم ما را یاد نقش‌های کمدی و آدم‌های لمپنی که قبلن بازی کرده است می‌اندازد.

مهناز افشار در نقش نیلوفر بعنوان همسر روزبه علیزاده است. هر چند که کنش و واکنش‌های نیلوفر در مقابل مهسا پیش برنده‌ی فیلم است اما کاراکتر او به خوبی شخصیت‌پردازی نشده است. واکنش‌های بیرونی مهناز افشار نسبت به مهسا، اعتیاد او و احساس مادرانه‌اش به نظر می‌رسد که باید بیشتر پرداخته می‌شد.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم جشن دلتنگی به کارگردانی پوریا آذربایجانی ، واقعیت روابط مجازی

هنرنمایی امین حیایی، سارا بهرامی و مهناز افشار در فیلم دارکوب

هادی حجازی فر در نقش مازیار، برادر مهسا با وجود حضور کوتاهش تاثیر پررنگ بر داستان دارد. به نظر می‎رسد حجازی فر از شخصیت مازیار شناخت خوبی پیدا کرده است. و با وجود چند دیالوگ کوتاه حضورش در این فیلم تاثیر گذار است.

جمشید هاشم‌پور در نقش آقای اناری فردی که کار خلاف و تجارت انسان و کودک می‌کند با گریم و بازی متفاوتی ظاهر شده است. و از کلیشه‌های مرسوم بازیگری خود به خوبی فاصله گرفته است.
نگاه متفاوت شعیبی به اعتیاد، دغدغه‌های انسانی‌اش باعث شده است که شخصیت‌های دارکوب چهره‌ی متفاوتی با سایر شخصیت‌های مشابه این نقش‌ها در سینمای ایران داشته باشند. اما فیلم در خیلی از سکانس‌‌ها خالی است. و اتفاق خاصی به لحاظ بیرونی و درونی در فیلم رخ نمی‌دهد.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم سوء تفاهم از احمدرضا معتمدی ، فم فتلی ایرانی با تنالیته‌های آبی

در فیلم اجتماعی همیشه این امکان وجود دارد که به دام شعار و نصیحت بیفتد که باید در تحلیل و نقد فیلم دارکوب اعتراف کرد که در برخی سکانس‌ها این اتفاق افتاده است. شاید اگر کارگردان می‌توانست بر این وسوسه‌ی پند و اندرز غلبه کند و از سوی دیگر شخصیت‌پردازی عمیق‌تری برای کاراکترهایش انجام دهد، بطوریکه ما می‌توانستیم درون بیشتری از شخصیت‌ها را ببینیم و بشناسیم فیلم عمیق تر و اثرگذارتر می‌بود.
از سایر بازیگران این فیلم می‌توان به نگار عابدی، شادی کرم رودی اشاره کرد.

شاید این مطالب هم خواندنی باشد:

نقد فیلم هزارپا کاری از ابوالحسن داوودی، هزار تکه‌ای بی سرانجام

نقد فیلم جمشیدیه کاری از یلدا جبلی؛ حدس های قابل ستایش

معرفی فیلم جاده قدیم به کارگردانی منیژه حکمت، بالماسکه ای از سه نسل به ظاهر متفاوت