عادل باید عاقل باشد

به گزارش مشرق، «رضا گنجی» کارشناس ارشد رسانه در یادداشتی نوشت:

۱- در این موضوع خاص، سازمان و مدیران آن با هر گرایش و سطحی، در کلیت می بازن اگر فردوسی پور و هر مجری ای با این ویژه گی ببرد. مهم نیست ایشان چقدر خوب، عالی، محبوب، باسواد، بی سواد، مردمی و یا هر چیز دیگر هستند. مهم رفتار و انضباط سازمانی است که باید بر هر رفتار دیگه ای ارجح باشه. ولو به قیمت هزینه دادن و از دست دادن بخشی از مخاطبین … در دراز مدت یک سازمان با رعایت این دسیبلین محبوب تر خواهد شد. دفاع از این قانون به نفع همه است. قانون رو فدای یک فرد نکنید، ولو اینکه در ظاهر حق با اون فرد باشه.

در این زمینه:

چرا حواس «عادل» جمع نیست؟

فردوسی‌پور می‌تواند فردوسی‌پور باشد؛ حتی در جایگاه قائم مقامی

مسأله ساده تغییر فردوسی‌پور

٢- باید اینگونه باشد که شخص با هر سایزی در صورت خروج از سازمانی خود را بازنده بداند نه بر عکس. اگر بر عکس شد یعنی آن سازمان هنوز کوچک است و...

٣- تجربه نشان داده که در سازمان صدا و سیما خیلی از مجریان و هنرپیشه ها و … فکر می کردند که در صورت خروج از صدا و سیما، جام جم فرو می پاشد!!! و یا تلویزیون ایران مشروعیت اش را به کل از دست می دهد یا… اما بسیاری از همین بزرگواران فقط اندکی بعد، هزار نفر را به اشکال مختلف واسطه می گیرند که دوباره بازگردند و به این تلویزیون نامشروع، مشروعیت دهند!!! جالب نیست؟ بالاخره این رسانه طرفدار دارد یا ندارد؟ چرا همه ی آنها که در اوج مثلاً شهرت رفتند دیگر محبوبیت سابق شان را نتوانستند پیدا کنند؟ با اینکه دسترسی شان به انواع پلت فرم های رسانه ای جدید بیشتر شده است.

٤- هر کسی می تواند از هر رسانه ای به هر دلیلی خارج شود اما هزینه درست کردن برای آن رسانه به اشکال مختلف را مطمئناً آن رسانه تحمل نخواهد کرد. منطقی باشیم. هوش یک فعال باهوش رسانه ای هم این را نمی پسندد که هم بخواهی در سازمانی بمانی و هم به اشکال مختلف آن رسانه را تضعیف کنی!!! اینکه بگویی من در راستای تقویت این رسانه چنین می کنم و چنین می گویم هم یک حرف در مدل ایرانی است. شما تا زمانی که در سازمانی شاغلی باید تابع مرام و اساسنامه آن سازمان باشی. ولو به دید شما غلط باشد. اصلاح آن با آبروبری هر سازمانی الزاماً میسر نمی شود… می توانی خارج شوی و به هر شکل که خواستی آن سازمان را به چالش بکشی. با هر کیفیت… هزینه اش هم با خودت. آنچه می گویم دفاع از یک اصل کارمندی است که نبودش بلای جان همه ی سازمانها و نهادهای وطنی شده است و هر کس در هر سطحی خود را محق بروز هر رفتار و فرمایشی می داند. این یک آسیب است. بحثم اینجا فقط مربوط به صدا و سیمای ج ا ا نمی شود.

٥- مطمئناً اقای فردوسی پور مجری توانمند و محبوبی است که باید صدا و سیما تمام تلاش اش بر حفظ اش باشد. نیروی انسانی خوب سرمایه یک سازمان است. باید از آن مراقبت کرد، اما رصد اظهارات و واکنش های بعضی ها نه تنها در راستای کمک به ماندن ایشان با تلطیف فضا، ایجاد همدلی، رفع کدورت و کشف و حل مشکل نیست بلکه کمک به تشدید نزاع ها برای مقاصدی دیگر است. بیشتر شبیه عقده گشایی و گرفتن انتقام از یک سازمان است… این کجایش معنی دوست داشتن عادل و دیدن دوباره ی او در قاب تلویزیون رو می دهد؟؟؟ گویا الان سود اخراج عادل برای بعضی ها بیشتر از ماندن اوست...

عادل باید عاقل باشد...