فرهنگ ایرانی ـ اسلامی سرشار از بن‌مایه‌های شادی‌آور است

حجت‌الاسلام مجتبی سپاهی، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، در رابطه با شادی و نشاط اظهار کرد: شادی و نشاط از خصوصیات خاص یک موجود زنده است. همه موجودات زنده با طی کردن روند رشد خود نشاط خاصی پیدا می‌کنند. به طور مثال زمانی که تمام شرایط حیات برای یک گل فراهم باشد، این گل شاداب خواهد بود. حتی دیگر موجودات نیز با داشتن شرایط زیستی مناسب از نشاطی درونی برخوردار خواهند شد.
وی ادامه داد: شادی و نشاط در فضای انسانی آن هم در عرصه‌های فردی و اجتماعی تعریف خاصی دارد. در منابع دینی و مباحث مربوط به اخلاق روانشناسانه بحث‌هایی جدی درباره شادی حقیقی وجود دارد، مثلا آیا انسانی که همیشه می‌خندد شاد است؟ آیا شادی که در جسم ما ظاهر می‌شود در درون ما نیز وجود دارد یا نه؟
این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان افزود: شادی یعنی انسان روحی سرشار از آرامش و طمانینه، همراه با آسایش ظاهری و رفاه داشته و به سوی اهدافش حرکت کند. شما در برخورد با انسان‌های شاد نه تنها احساس بی‌معنایی نکرده، بلکه متوجه می‌شوید که در زندگی آنها نوعی هدف و معنایی خاص حاکم است که حرکت آنها در مسیر زندگی را جهت می‌بخشد.
سپاهی با بیان اینکه انسان‌های شاد همواره در حال مبارزه هستند، خاطرنشان کرد: این مبارزه برای آنها نشاط‌انگیز است، چراکه با سختی‌ها مبارزه کرده و آنها را کنار می‌زنند. یکی از زیبایی‌های نوروز باستان این بود که مردم با تمام صفات و زشتی‌های اهریمنانه به مبارزه برخواسته تلاش می‌کردند تا همراه با طبیعت زنده و شاداب شوند.

بهار الهام‌بخش شادی برای انسان است
وی گفت: اگر در روابط اجتماعی یا خانوادگی نوعی انجماد حاکم شده، بهتر است تلاش کنیم با تلألو بهار و شکوفایی طبیعت ما نیز افسردگی‌ها و یخ‌زدگی‌های روحی روانی را ترک کرده و بدانیم همانطور که طبیعت در چرخش است، انسان نیز باید از آن الهام گرفته و به دنبال تجدید روحیه‌اش باشد.
سپاهی تصریح کرد: وقتی انسان با طبیعت همراه می‌شود گویا دلش شادتر و روحش روان‌تر شده و در نوعی نشاط عمیق وجودی به سر می‌برد و به همین خاطر رفتار شادمانه‌ای دارد. کسی که خدمت به مردم را برای خود یک اصل قرار می‌دهد به خاطر احساس از خود گذشتگی‌ای که پیدا می‌کند، رفتارش شادمانه است. کسی که اخلاق بد را کنار گذاشته و خودش را از همه دام‌های اهریمنی دور می‌کند، به نوعی شادمانی درونی دست می‌یابد.
وی با اشاره به اینکه انبیای الهی در رأس شادترین انسان‌ها قرار دارند، تأکید کرد: آنها تمام وظایف خود را انجام داده و در نهایت خضوع به مردم خدمت کرده و به نیایش با خداوند پرداختند. بنابراین شادی یک خصلت روحی است، اگرچه ممکن است بعضی از افراد در ظاهر رفتارهایی داشته باشند که دیگران را به خنده وادارد که البته قابل تحسین است، اما لزوماً اینطور نیست که چنین افرادی حتما شاد هستند. چه بسا طنزپردازانی که دلی پر از غم و غصه دارند.

اخلاق‌مداری لازمه شادی و نشاط است
این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان اضافه کرد: ما در حال حاضر به مقدار زیادی از فرهنگ ایرانی اسلامی دور شده‌ایم، در حالیکه شادی و نشاط در مرکز فرهنگ ایرانی - اسلامی اصیل ما قرار گرفته است. افراد شاد به راحتی از همه چیز گذشت کرده، دیگران را مورد بخشش قرار داده و به دنبال انتقام نیستند. حرکت پیامبران نیز در جهت ایجاد و تکامل این مکارم اخلاقی در وجود انسان‌ها بود. کسی که مکارم اخلاقی را در خود کامل کند به شادی خواهد رسید و به دیگران نیز شادی می‌بخشد.
وی در ادامه با اشاره به فرهنگ کهن ایرانی گفت: اشعار کهن فارسی بسیار شادی‌بخش است، مگر می‌شود کسی حافظ یا فردوسی بخواند و شاد نشود؟ حتی زمانی که این شاعران فرازی غم‌انگیز را مطرح می‌کنند نیز در نهایت این گفتمان به یک شادی اصیل ختم می‌شود. پس فرهنگ ایرانی - اسلامی ما سرشار از بن‌مایه‌های شادی‌آور است.
سپاهی گفت: برای رسیدن به این شادی باید سعی کنیم وابستگی چندانی به این دنیا نداشته و از بدی‌ها گذشت کنیم. به یاد داشته باشیم هرجوری که به دنیا نگاه کنیم دنیا واقعا همانطور خواهد بود، یعنی همه چیز به دیدگاه خود ما بستگی دارد.
وی با بیان اینکه شادی درونی از درون انسان ناشی می‌شود خاطرنشان کرد: وقتی انسان افکار و گرایشات اصیل داشته باشد و خودش را به خوبی بشناسد، به نوعی آرامش درونی می‌رسد که هیچ چیز نمی‌تواند او را به هم بریزد. اگر کسی افکاری ناامیدانه و پوچ داشته باشد هرگز به شادی نخواهد رسید، حتی اگر در محیطی شاد قرار بگیرد.
انتهای پیام