ناوشکن سهند، در راه تمدن‌سازی دریایی+ فیلم

به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، ۲۹ فروردین ماه سال ۱۳۶۷ ناوشکن انگلیسی متعلق به نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با نام سهند در بحبوحه جنگ تحمیلی، هدف موشک ضد کشتی هارپون و بمب‌های لیزری آمریکا قرار گرفت و در عمق آب‌ها فرو رفت. سال‌ها پس از دفاع مقدس، به همت جوانان و متخصصان داخلی، سهند دیگری تحت عنوان پروژه موج تولید شد و دهم آذر ماه امسال به نداجا پیوست تا فرمان رهبر انقلاب را به منظور مأموریت‌های راهبردی در دریا‌های آزاد اجرا کند.

سهند نسل جدیدی پس از جماران و دماوند

دهه ۷۰ هجری شمسی، دوران طلیعه تولید ناوشکن‌های بومی جمهوری اسلامی ایران بود که پس از آن در ۳۰ بهمن ماه سال ۱۳۸۸ از ناوشکن جماران رونمایی شد. پنج سال پس از معرفی نخستین محصول پروژه موج، دماوند هم مرحله تولید را طی کرد و نسل بعدی جماران در ۱۸ اسفند ۹۳ به نیروی دریایی ارتش پیوست. بیستم دی ماه سال گذشته اما، ناوشکن دماوند در سانحه‌ای آسیب دید و به گفته فرمانده نداجا، نیرو‌های نظامی کشور با تلاش شبانه روزی در راه احیای دماوند نوین، این ناوشکن را تا پایان امسال به آب‌ها باز می‌گردانند.

نسل دوم جماران، ذیل کلاس موج در حالی نام سهند را یدک می‌کشد که به اظهار کارشناسان، سیستم پیچیده‌تری از پروژه‌های پیشین خود دارد. خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، با حضور در اسکله کارخانجات نیروی دریایی راهبردی ارتش در بندر عباس و در کنار فرماندهان و افسران سهند، ویژگی‌های این ناوشکن را از نزدیک بررسی کرده است.

سفر ۱۵۰ روزه سهند در آب‌های شور

امیر شیخی، رئیس کارخانجات نیروی دریایی راهبردی ارتش درباره ویژگی‌های ظاهری سهند به خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، می‌گوید که این ناوشکن با ۹۴ متر طول و عرض حدودی ۵/۱۱ متر، در ابعاد استاندارد ناوشکن‌ها ساخته شده است. شیخی با بیان اینکه ارتفاع این شناور بومی به حدود ۱۶ متر می رسد، تصریح می کند که بر حسب تعداد دِک (طبقه)، ۴ دک زیر و ۳ دک بالای دک اصلی قرار دارد.

اما نکته قابل توجه درباره سهند این است که جغرافیای ماموریت این ناوشکن آبهای شور خواهد بود و به همین دلیل شناور‌هایی که در آب‌های شور به اجرای مأموریت می‌پردازند، به شدت نیازمند پشتیبانی و رسیدگی مستمر هستند. همچنین به منظور دریانوردی‌های طولانی‌تر، علاوه بر یخچ‍ال‌های بزرگتر، مخزن‌های بیشتری برای ذخیره سوخت و آب در بدنه سهند ایجاد شده است و این ناوشکن تا ۱۵۰ روز دریامانی دارد.

گیربکس‌های ایرانی، محرک سهندِ 1300 تّنی

این شناور بومی ۱۳۰۰ تنی، دارای دو موتور خانه و ۴ موتور به عنوان قلب محرک شناور است که به هر جفت موتور موجود در یک موتورخانه، دو شافت (محور) ورودی و یک شافت خروجی به قسمت تحرک، اختصاص دارد.

گیربکس‌های (سیستم انتقال قدرت) سهند مانند جماران، کاملا بومی بوده و جزو نخستین نسل از گیربکس‌های جدید محسوب می شود. همچنین علاوه بر ترکیبی بودن گیربکس‌ها، قابلیت آن‌ها بهتر شده و می‌توانند هم‌زمان با دو موتور بر روی یک شافت پروانه کوپل کنند. از سوی دیگر این توانایی حرکتی، موجب شده تا سرعت شناور سهند به بیش از ۲۵ گره دریایی برسد.

همچنین سیستم کنترل زاویه پروانه سهند به یگان نیروی دریایی اجازه می‌دهد که فرآیند سوخت‌گیری و انتقال با یک واحد پشتیبانی به آسانی اجرا شود و در مدت زمان کوتاهی، سرعت ناوشکن از کمترین سرعت به سرعت بیشینه برسد.

سیستم محرک ترکیبی سهند در شرایط متفاوت رزمی و وضعیت‌های مختلف آب و هوایی، قابلیت حفظ تحرک یگان را به این شناور می‌دهد.

به گفته کاپیتان بیگی فرمانده ناوشکن سهند، از آن‌جا که اکثر تجهیزات مهم ناوشکن به صورت زوج است، تأمین برق کل ناو هم میان ۴ ژنراتور تقسیم شده که در دو محل مجزا قرار دارند. همچنین بر اساس نوع استفاده از دستگاه‌ها، ولتاژ و فرکانس خاصی به کار گرفته می‌شود و معمولا برای تأمین نیاز‌های الکتریکی سهند، دو ژنراتور به صورت فعال و بقیه نیمه آماده هستند.

۷ هزار تیری که بی امان از سوی کمند شلیک می‌شود

امیر شیخی همچنین ضمن بیان سایر ویژگی های منحصر به فرد سهند به سطح راداری کمتر آن نسبت به یک ناوشکن معمولی اشاره می کند. به علاوه، این شناور در زمینه دفاعی و بازدارندگی، دشمن را از آسمان تا زیر سطح دریا و تا شعاع ۴ کیلومتری، هدف اژدر‌ها و موشک‌های خود قرار می‌دهد. توپ‌های ضد سطحی و ضد هوایی، سامانه‌های موشکی و اژدر‌های بومی به همراه پرتاب‌گرهایشان با بهینه‌سازی، آماده بهره‌برداری و تأمین امنیت شناور‌های ایرانی و غیر ایرانی در آب‌ها هستند.

همچنین، سامانه‌های دفاع نقطه‌ای و ضد زیر دریایی نسل دوم جماران پیشرفت کرده و کارشناسان نظامی با تغییر‌هایی در مخزن‌ها و تجهیزات، به برد عملیاتی و قابلیت مانورپذیری آن افزوده‌اند. از ویژگی‌های تحسین برانگیز سهند، سامانه پرتاب توپ دور بردی به نام کمند است که در هر دقیقه، ۴ هزار تا ۷ هزار گلوله شلیک می‌کند و نیرو‌های دشمن را به زحمت می‌اندازد.

وقتی غربی ها از رادارگریزی سهند می گویند

در نوع انگلیسی سهند، مکانی برای نشست و برخاست بالگرد وجود نداشت اما، اکنون سهند ایرانی با عرشه‌ای مناسب، به بالگرد‌ها اجازه می‌دهد که به راحتی گشت‌زنی کنند، سوخت بگیرند و آماده عملیات‌های اقدام سریع شوند.

امیر خانزادی، فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، در توضیح ویژگی عرشه این ناوشکن اظهار می کند که سهند اولیه خریداری شده از انگلستان، امکان پرواز و نشستن هلی‌کوپتر را نداشت، اما شناور فعلی عرشه بسیار مناسبی برای نشست و برخاست بالگرد‌های بسیاری بزرگ تا اندازه‌های ضد زیردریایی دارد.

پایگاه آمریکایی «نشنال اینترست»، درباره الحاق سهند به نیروی دریایی ارتش و ویژگی‌های رزمی‌ آن می نو‌یسد که حتی اگر ناوشکن سهند آغازگر تنش میان تهران و واشنگتن نباشد، نمایش موفقیت‌آمیز قابلیت‌های رادارگریزی این ناوشکن می‌تواند مایه شرمساری نیروی دریایی آمریکا شود.

اظهار نظر این پایگاه آمریکایی می‌تواند اشاره‌ای به توانایی ایران در عبور از تحریم‌های چندین ساله‌ای باشد که اگرچه صنایع دفاعی کشور را با مشکل‌هایی مواجه کرده، اما متوقف نساخته و حتی به بومی شدن این تجهیزات کمک شایانی کرده است.

سهند که هم‌چنان برای دشمن، ناوشکنی ناشناخته محسوب می شود، در حالی به نداجا پیوسته و در راه اعزام به اقیانوس اطلس است که طی ماه آینده نخستین زیردریایی کلاس متوسط به نام فاتح و در ۵ ماه آینده، ناوشکن دنا در آستانه ساخت نهایی قرار می‌گیرند. وقوع انقلاب اسلامی، اگرچه کشور را از طرف بیگانگان در تحریم‌ها و تنگنا‌ها قرار داد، اما خودباوری را برای جوانان ایرانی به ارمغان آورد. فعالیت شبانه روزی تلاشگران صنایع نظامی جمهوری اسلامی ایران در کنار رهنمودها و همراهی رهبر انقلاب، نه تنها تحریم‌های نظامی را کم اثرتر می‌کند، بلکه حضور و استقرار جمهوری اسلامی در آب های بین المللی عرصه را برای ایجاد تمدن دریایی تقویت خواهد کرد.

گزارش از ابراهیم اسدی بیدمشکی

انتهای پیام/