آروین

( آروین ) در را می گشایم، می بینند ستاره های چشمانم را هر آنکس که بیرون در است داخل می آید اما فرزندش، کمی زودتر از خودش آنجاست خدا می داند من این بانو را، تا چه اندازه دوست می دارم... تمامشاعر:فاطمه تازیکه

( آروین )

در را می گشایم،
می بینند ستاره های چشمانم را
هر آنکس که بیرون در است
داخل می آید اما فرزندش،
کمی زودتر از خودش آنجاست
خدا می داند من این بانو را،
تا چه اندازه دوست می دارم...
تمام صورتش مهربانیست
شب چشمانش چراغانیست
دستان روی شکمش، نشانه ی آغازیست
برای جانانی ،که روی دل دارد
می درخشد صورت چون برفش
می نشیند غنچه ی لبخندش
اوامـــــــــــا،
می گذارد نام آروین بر فرزندش
می شود مادر
همسری مهتر
روی خوشحالش
می شود بهتر
حلقه ی موها
شب شده رنگش
روی او چون ماه
صورت برفش
کوچکِ خانه ،لب گلی دارد
موی مواجش ،ساحلی دارد
بوسه ایی از او، می برد دل را
خنده اش اما،جان به کف دارد
این قدم هایش اولین اوست
مردادی ما،ذوق و شوق دارد

*برای دوست داشتنی ترین عمه دنیا وپسر کوچولوی نازش*
#فاطمه_تازیکه

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه شعرنو

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!

آروین

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته