بد، بدتر و بدترین

اگر سه تیم (عبدالله، اتمر و غنی) تا آخر پیش بروند عبدالله باز هم برنده خواهد بود اگر انتخابات شفاف و منصفانه باشد. جامعه جهانی مشکلی با هیچ یک ازین تیم ها ندارد اگر چه از کارکرد های غنی ناراض اند.

تیم غنی:
وقتی اشرف غنی انتخابات گذشته را باوجود تقلب گسترده حکومت کرزی و حمایت جنرال دوستم نتوانست ببرد اینبار چگونه خواهد برد؟! یگانه آبروی این تیم امرالله صالح است. ولی غیرپشتونها این تیم را بر اساس تعصب اشرف قضاوت خواهند کرد نه بر کفایت و شایستگی صالح. بخصوص که این تیم از تغییر در ساختار نظام سیاسی و دیکتاتوری لب تر هم نکرده است! یگانه امید اشرف غنی اینست که انتخابات را با امکانات دولتی به دور دوم ببرد تا پس از آن بیشتر تیم اتمر بخود جذب کند. ولی حتی اگر چنین هم شود غنی باز هم بازنده است.

تیم اتمر:
تیم اتمر از تیم غنی قویتر به نظر میآید ولی از حمایت کافی پشتون و غیرپشتون برخوردار نخواهد شد. اگر چه اتمر شخص لایق و پرجاذبه است ولی کارکرد چندین ساله او در کنار حکومت شدیدا قومگرای غنی تردیدهای جدی در مورد صداقت و تعهدات انتخاباتی او ایجاد کرده است که رفع آن آسان نخواهد بود. برای تیکه دارن قومی و پیرخانه هاهم خیلی مشکل خواهد بود که برای اتمر کار زیادی کرده بتوانند. این بانکها خیلی خالی تر از گذشته اند.

تیم عبدالله:
تاجیکان و هزاره ها از ضعف و "صبر ستراتژیک" عبدالله سخت ناراض اند ولی آنحضرت مایه بر آن گذاشته است که بیشتر ملت از روی ناچاری و بر بنیاد مقوله "بد، بدتر و بدترین" رای به کیسه آن بد خواهند ریخت. وقتی اینبار ازبیکها هم در پهلویش باشند تاج کیانی مال ایشان خواهد بود اگر باز با گریه میدان رها نکردی!

بازندگان و برندگان تاجیک:
عطا محمد نور، که چهار سال پیش محترم ترین و مهمترین شخصیت تاجیک و جمعیت تلقی میشد، بخاطر معامله های مقطعی، گزافه گویی و نبود دوراندیشی سیاسی، حال به احمد ضیای ثانی تبدیل شده است. اگر باور تان نمیشود به تبصره های زشت در مورد ایشان توجه بفرمایید. اگر خموشی اختیار کرده و گول چند چاپلوس و احمق نخورده بدی حال ایشان نقل میدان بودی! به استاد هشدارگونه گفته بودم که وسوسه نشود چون آب رفته بر نمیگردد، ولی به آذان ملای غریب کسی نماز نمیخواند!

صلاح الدین ربانی، که استاد عطا میخواست از او بعنوان تخته خیز و جست هایش استفاده کند، آخرین میخ را بر تابوت و حیات سیاسی عطا وارد کرده است. و خود شخص صلاح الدین بخاطر ثبات در اندیشه های سیاسی و تاکید جراتمندانه بر عدالت قومی، برای خودش جایگاه خوبی در میان تاجیکان باز کرده است.

امرالله صالح اگر چه وزرات شریف داخله را قربانی معاونیت سمبولیک نموده است، ولی باجود آن درین آشفته بازار نام ایشان بعنوان یک شخص خیلی لایق، با برنامه و فراقومی زبان زد عام است. با مانورهای زیرکانه و نمایش کمال خویش صالح خود برای کار خیلی بزرگتر یعنی پست ریاست جمهوری یا حد اقل صدر اعظم در دور آینده آماده میکند، اگر شرایط بدتر ازین نشود.

چند نکته جالب:
اگر تاجیکان آرمانی بیاندیشند هیچ نامزدی صادقتر و بهتر از لطیف پدرام ندارند. ولی متاسفانه حالا زیاد عملی به نظر نمیرسد، چون دنیا هنوز هم جای واقعیتهای تلخ و ظالمانه است تا جای آرمانهای شریفانه.

- استاد سیاف بخواب است. اگر چه بیداری او هم زیاد چیزی را هم تغییر نخواهد داد.
- حکمتیار صاحب هم کنجاره خواب میبیند. ولی گذشته از گذشته ایشان همینکه بجای راکت به تکت روی آورده اند کار نیک است.

یاهو
منان ناصح