سرنوشت لویی شانزدهم در انتظار ماکرون؟

به گزارش حوزه سایر رسانه های خبرگزاری تقریب، در سال ۱۷۸۹ لویی شانزدهم آریستوکرات‌های فرانسه، روحانیون و شهروندان را فراخواند تا با گفت وگو راهی برای حل بحران مالی دربار و فرونشاندن نارضایتی مردمی بیابند.


این مرحله‌ای از انقلاب فرانسه بود. چهار ماه بعد شاه از قدرت خلع و چهار سال بعد با گیوتین سرش از تن جدا شد. دو قرن پس از آن تاریخ، امانوئل ماکرون که اغلب به خاطر شیوه رفتار اشرافی اش مورد انتقاد واقع می‌شود به همان شکل خواهان گفت وگوی ملی شده است تا بتواند آتش اعتراضات جلیقه زرد‌ها را پس از 9 هفته ناآرامی فرونشاند.


آن هم در شرایطی که تعداد معترضان در هفته گذشته از 50 هزار تن به 85 هزار تن رسیده است. رئیس جمهوری فرانسه روز گذشته با انتشار نامه‌ای موسوم به «نامه به فرانسوی‌ها» از مردم کشورش دعوت کرد تا به منظور پایان دادن به اعتراض و تنش فراگیر در طرح «بحث بزرگ» که از امروز آغاز می شود شرکت کنند. طرحی که به گفته او «نه انتخابات است و نه همه پرسی» بلکه تصمیمی است تا «خشم را به راه حل تبدیل کند». او حدود 35 مشکل اصلی کشور را در قالب چهار موضوع اصلی «نظام مالیاتی»، «ساختار حکومت و دموکراسی»، «تحولات زیست‌محیطی» و «تقویت دوباره دموکراسی و حقوق شهروندی» برای گفت وگو مطرح کرده است.

دومین عقب نشینی رئیس جمهور فرانسه در مقابل معترضان
ماکرون امیدوار است فرانسوی ها در جلساتی که در تالارهای شهر در سراسر کشور برگزار می شود یا به پرسش نامه های اینترنتی پاسخ دهند.این اقدام را می توان دومین عقب نشینی رئیس جمهور فرانسه در مقابل معترضان دانست. دولت ماکرون پیش از این با حذف مالیات بر سوخت و برخی دیگر از مالیات‌های مورد اعتراض مردم و نیز افزایش حداقل دستمزد ماهانه به میزان 100 یورو در برابر مطالبات جلیقه‌زردها اندکی عقب‌نشینی کرده بود.

با این همه گروه‌هایی از جلیقه‌زردها که مطالبات بنیادینی دارند و اکثرا از سوی احزاب تندروی چپ و راست حمایت می‌شوند، از هم اکنون دعوت رئیس جمهوری را رد کرده و خواهان استعفای او شده‌اند. «فیلیپ تورل» کارشناس فرانس24 در باره چرایی وقوع و ادامه این اعتراض ها می گوید: «دیگر اعتراض و اختلاف های سنتی در فرانسه وجود ندارد چرا که در گذشته مرسوم بود که به طور مثال احزاب چپ که «فرانسوا اولاند» زمانی رهبری آن را داشت علیه حزب راست به رهبری «نیکلا سارکوزی» به مخالفت بر می خاست یا برعکس.

امانوئل ماکرون بدون تعلق به هیچ حزب راست و چپ بر سرکار آمد امااکنون شاهد آن هستیم که همه چیز بر خواسته جلیقه زردها متمرکز است.» اکنون شکست امانوئل ماکرون در این است که او فراموش کرده که مردم فرانسه خسته از دولت چپگرا و برای جلوگیری از به قدرت رسیدن راست افراطی او را با 65.1 آرا به الیزه فرستادند. مردمی که حالا علیه اصلاحات او به پا خاسته اند. در آوریل 2016،زمانی که امانوئل ماکرون، وزیر وقت اقتصاد و صنایع فرانسه در دولت فرانسوا اولاند، حزب «در حرکت» را تاسیس کرد، مخالفانش او را «بادکنکی» خواندند که با نخستین ضرب مبارزات انتخاباتی «خواهد ترکید». ماکرون اما با شعار «فرانسه باید برای همه فرصت موفقیت باشد» به میدان مبارزات آمد، اوج گرفت و پیروز شد. شعارهای او اما عملی نشده است و ساکن کاخ الیزه بیم آن دارد که پایان دوران پنج ساله اش را نبیند و بادکنک با تیر معترضان بترکد.


انتهای پیام/