اشعار جانکاه امام حسین(ع) در شب آخر

شفقنا-امام سجّاد (ع) می فرماید: من شب عاشورا نشسته بودم و عمّه ام نزد من بود و از من پرستاری می کرد، در آن هنگام پدرم به خیمه خود رفت و جون (یا جوین) غلام ابوذر در نزد آن حضرت سرگرم اصلاح شمشیر آن حضرت بود و پدرم این اشعار را (که حاکی از بی اعتباری دنیا است) خواند: یا […]

شفقنا-امام سجّاد (ع) می فرماید: من شب عاشورا نشسته بودم و عمّه ام نزد من بود و از من پرستاری می کرد، در آن هنگام پدرم به خیمه خود رفت و جون (یا جوین) غلام ابوذر در نزد آن حضرت سرگرم اصلاح شمشیر آن حضرت بود و پدرم این اشعار را (که حاکی از بی اعتباری دنیا است) خواند:

یا دَهْرُ اُفٍّ لَکَ مِنْ خَلِیل ٍ*** کَمْ لَکَ بِالاِشراقِ و الاَصیلِ

مِنْ صاحِبٍ اَوْ طالِبٍ قَتِیلٍ *** وَالدَّهْرُ لا یَقْنَعُ بِالبَدیلِ

وَ اِنَّما الاَمْرُ اِلَی الْجَلیلٍ *** وَ کُلُّ حَیٍّ سالِکٌ سَبِیلیِ
: اف بر تو ای روزگار یار ستمگر *** چند به صبح و پسین چو گرگ تناور

بر کنی از یار و دوست، افسر و همسر *** نیست قناعت ورا به اندک و کمتر

کار همانا است سوی حضرت داور *** هر که بود زنده راه من رود آخر

و در بعضی از روایات، شعر آخر، این گونه آمده:

ما اَقْرَبُ الْوَعْدُ مِنَ الرَّحِیلِ *** وَ اِنَّما الاَمْرُ اِلَی الْجَلیلِ

: اکنون که نزدیک است وقت کوچ کردن *** جز بار گاه عزّتش نبود پناهی (۱)

امام حسین این اشعار را دو بار یا سه بار خواند، من آن اشعار را شنیدم و مقصود امام را دریافتم، گریه گلویم را گرفت، اما خود را نگه داشتم و خاموش شدم و دانستم بلا فرود آمده است.

۱- ترجمه ارشاد مفید ج۲ ص۹۶- ترجمه لهوف ص۸۱/انتخاب شفقنا از کتاب سوگنامه

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!