غزل شماره 129 حافظ: اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

غزل شماره 129 حافظ با نومیدی تمام سروده شده و شاعر در کمال مهارت، پختگی و احتیاط شرح احوال و رویداد آن زمان را با زبان ایهام بازگو کرده است. همان‌گونه که معمول حافظ است، برای از بین بردن و فراموش کردن غصه دنیا و فشار زمانه باده نوشیدن و بی‌خبری را توصیه می‌کند تا مستی بتواند بر عقل پیروز شود و از حادثه به سلامت بگذرد.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد

اگر نه عقل به مستی فروکشد لنگر

چگونه کشتی از این ورطه بلا ببرد

فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک

که کس نبود که دستی از این دغا ببرد

گذار بر ظلمات است خضر راهی کو

مباد کآتش محرومی آب ما ببرد

دل ضعیفم از آن می‌کشد به طرف چمن

که جان ز مرگ به بیماری صبا ببرد

طبیب عشق منم باده ده که این معجون

فراغت آرد و اندیشه خطا ببرد

بسوخت حافظ و کس حال او به یار نگفت

مگر نسیم پیامی خدای را ببرد

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

اتفاقی برایت رخ داده که حتی با فکر و اندیشه هم قابل حل نیست. در تنگنا و تاریکی قرار گرفته‌ای و کورسوی امیدی برای خودت متصور نمی‌شوی. هر چقدر هم که به مرگ فکر کنی سودی ندارد. امید را از دلت خارج مکن که لطف الهی شامل حال تو خواهد شد و مشکلت به مانند معجزه‌ای حل خواهد شد.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 130 - سحر بلبل حکایت با صبا کرد

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!