مشکلات اهواز در پس ویترین های زیبای شهر

تهران - ایرنا - کارون با آن پیچ و خم و زیبایی اش، شهر اهواز را با خود همراه کرده است. هر جا این رودخانه زیبا رفته، شهر هم بدانجا رفته است. رودخانه می رود، شهر می رود. می رود و می رود.

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا،قرار نیست بگوییم هر جا آب هست تمدن هم وجود دارد و بر پایه آن بنا می شود که این نقلی است تکراری و انگار بگوییم؛ از کرامات شیخ ما این است - شیره را خورد و گفت شیرین است.
اما هر چه هست رودخانه کارون، تمدن و شهری زیبا بنا نهاده است. با این حال، اهواز با چین و شکن های زیبا و با این قدمتش که دل هر رهگذری را می برد و می دزدد و با این ویترین های دلربایی که دارد مثل جاده ساحلی و محله کیانپارس، مشکلاتی دارد که با بزرگ شدن این شهر، آنها هم بزرگ می شوند. سر بر می آورند و گاهی به اختاپوسی می مانند که احساس ناتوانی در مقابلشان می کنیم. این مشکلات چیست و آیا قابل حل است؟
اگر کسی به قصد سفر و گذراندن تعطیلات به اهواز بیاید ممکن است این مشکلات را کمتر حس کند اما اگر کسی با قصد دیدن کم و کاستی های اهواز و البته قابلیت ها و ظرفیت هایش بدین شهر قدم نهد آنگاه است که می گوید: حیف از این زیبایی شهر که اسیر اهریمن بدسگال مشکلات زیست محیطی مثل آلودگی هوا، آلودگی خاک و آب و خیلی چیزهای دیگر است. حیف است بگوییم که اهواز نیکرو، هر سال به طور متوسط بین 30 تا 35 روز گرفتار ریزگرد است و حیف است بگوییم، موقع بارش نزولات آسمانی که می شود در 400 نقطه اهواز آب جمع می شود که هر کدام به دریاچه ای می ماند. دریاچه هایی که کافی است خودرویی از میان آن بگذرد آنوقت فاتحه لباس های خشک را باید خواند.
دکتر مصطفی محمدی ده چشمه، استادیار گروه برنامه ریزی شهری دانشگاه چمران اهواز وقتی می گوید؛ اهواز حدود 400 نقطه آبگیر دارد که موقع بارندگی ها آب در آنها جمع می شود، نشان از این، دارد که در طراحی های شهر اهواز، مکانی برای انتقال آب های سطحی پیش بینی نشده است.
او در عین حال به منهول (گودال دسترسی) اشاره می کند و اظهار می دارد: البته یکسری مکان هایی برای انتقال آب های سطحی و فاضلاب شهری هست اما چون سیستم جمع آوری آب های سطحی وجود ندارد و از آن سو نیز هدایت فاضلاب شهری، فرسوده و دارای ظرفیت پایین و ناکارآمد است، با کم ترین بارندگی، چالش ها خود را نشان می دهد.
محمدی ده چشمه، تاکید می کند که این شهر به طرح جامع فاضلاب شهری نیاز دارد و اینکه با یک بارندگی، نقاط مختلف اهواز به دریاچه ای کوچک می ماند ربطی به بافت قدیمی و نوساز اهواز ندارد. تمام این ها به الگوی شهرسازی این شهر و یک بخش نیز به تراکم جمعیت باز می گردد. البته صحبت هایی در این اثنا شده است که طرح برای این امر تدوین شود منوط بر اینکه آن بخش مربوط به آب های سطحی به کارون منتقل شود و بحث فاضلاب شهری و بخش های ناکارآمد و دارای زیر ساخت فرسوده هم نوسازی شود. با این حال، تمام این اقدامات به نظر می رسد هزینه بر و زمان بر است و عزم و اراده بالا برای پیگیری می خواهد.
در شرایطی عزم و اراده بالا برای پیگیری به سرانجام رسیدن آب های سطحی و فاضلاب ها وجود ندارد که استان خوزستان، رودخانه های زیادی دارد و این عدم نظارت، کنترل و سیاستگذاری برای فاضلاب باعث شده است که فاضلاب ها به رودخانه هایی مثل کارون و دز ریخته شود.
محمدی ده چشمه در این خصوص اظهار می دارد: در حالی فاضلاب ها به رودخانه ها ریخته می شود که رودخانه ها به علت کم آبی، دیگر خودپالایی سابق را ندارد.

** آلودگی هوا
محمدی ده چشمه، از طرفداران محیط زیست است و دغدغه آلودگی هوا به ویژه هوای شهرش را دارد؛ آلودگی اهواز از نظر این فعال محیط زیست، بخشی به آلودگی های نفتی، بخشی به آلودگی های صنعتی و بخشی نیز به ریزگردها باز می گردد که مورد آخر تقریبا از سال 84 شروع شده است و متاسفانه به طور متوسط هر سال بین 30 تا 35 روز هوای اهواز مملو از ریزگردها می شود.
او در خصوص ریزگردها می گوید: منشاء ریزگرد هم داخلی و هم خارجی است اما مساله این است که اگر منشاء ریزگرد داخلی را تا حدودی می دانیم، منشاء ریزگرد خارجی، زیاد مشخص نیست و صحبت کردن درباره آن هم، زیاد آسان نیست.
محمدی ده چشم، می افزاید: در کنار آلودگی ناشی از ریزگردها، فلر های نفتی شرکت نفت هم هست که تاثیر بالایی در آلودگی هوای شهر اهواز داشته و در کنار آن سوزاندن وسایل و احجام که مزید بر علت شده است.
او به بیکاری و ضعف اشتغال اشاره می کند که باعث ظهور شغل هایی کاذب و عجیب و غریب شده است. ماجرا بدین قرار است که عده ای تایرهای استفاده شده را به خاطر فلز هایش(عمدتا سیم های مسی) می سوزانند به همین راحتی آلودگی هوا بیشتر دامن زده می شود!
او ، فقر و بیکاری را یکی از علل همین آلودگی هایی می داند که امروز گریبان اهواز را گرفته است. به خاطر ذره ای فلز در تایر، آن را آتش می زنند شاید بتوان لقمه نانی بابت آن بدست آورد!
فقط در اهواز نیست که تایر ها را آتش می زنند که در منطقه شوش، شاگان و هویزه هم به صورت پراکنده این کار انجام می شود. البته آتش سوزی ها در تالاب هورالعظیم که در تابستان امسال رخ داده است، بماند که محمدی ده چشمه در این خصوص اظهار می دارد که دود ناشی از این آتش سوزی، آخر شب ها و نیز صبح های زود، آسمان شهر را پر می کرد.
از قرار معلوم این دود آنقدر زیاد بوده است که به گفته مدیر روابط عمومی محیط زیست استان خوزستان، تابستان امسال بالگردها و هواپیماهای ایرانی بر فراز آسمان عراق (با هماهنگی های لازم) رفتند تا 2 میلیون لیتر آب را به دل آتش هور بریزند.
فصل برداشت نیشکر که می رسد نیز برای خوزستانی ها و همچنین اهوازی ها دردسری است . محمدی ده چشمه از یک سو از نیشکر به عنوان یکی از محصولات مهم کشاورزی استان یاد می کند و از طرفی برداشت این محصول را هم چالشی بزرگ بر می شمرد و آن سوزاندن بقایای نیشکر است که هر سال رخ می دهد.
او می گوید: از قدیم هم این مشکل را داشتیم و جهاد کشاورزی، معمولا با سازمان محیط زیست بر سر این موضوع چالش داشته و بحث ها نیز برای بکارگیری روش دیگری جز سوزاندان است که به نتیجه ای نرسیده است.
کارون از میان شهر می گذرد و شهر را به دنبال خود می کشد. محمدی ده چشمه به همین علت اهواز را شهری طولانی می داند که هم پراکندگی و هم گستردگی دارد و هزینه خدمات رسانی شهری بدان سخت.
او می گوید: اهواز یک ویترین هم دارد و آن خیابان ساحلی و کیانپارس است که بس جذاب و دیدنی است اما از این ویترین که بگذریم، چالش های اهواز شروع می شود، از آسفالت معابر، آب گرفتگی معابر، فاضلاب و آلودگی هوا بگیرید تا دسترسی به آب، برق و گاز و خیلی از مسایل دیگر. مسایل اهواز زیاد است.
لیلا خطیب زاده
پژوهشم ** 1776

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه استانها

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!