سیاست (بازی) منافع‌ است

سیاست (بازی) منافع‌است. به‌عبارت ساده‌تر، سیاست یعنی “بده‌ گُلم، بگیر گُلم”

ما عاشق چشم و ابروان داکتر عبدالله نبودیم که باربار و با پذیرش ده‌ها قربانی، اورا حمایت کردیم. ما به‌دنبال گُل‌ (منافع‌کلان) مردم خود بودیم، ولی نمی‌دانستیم که با عبدالله نمی‌توان حتا (گُل‌کوچکی) را هم دسته‌کرد.

براستی چه کسانی داعیه‌دارتر از ما هستند!؟

فراموش‌تان نشود که در درازای این چند سال پسین، تنها کسی‌که به‌سان یک (کوه) بزرگ و قابل اعتماد در برابر بی‌عدالتی‌ها ایستاد‌ و برای احقاق حقوق مردمش مبارزه کرد، استاد عطا محمد نور بود/هست.

درد (نمک‌ناشناسی) را اما نمی‌توان درمان کرد. آنانی‌که از دیروز بدین‌سو، فحش می‌نویسند و ناسزا می‌گویند، نمک‌ناشناسانی‌اند که از برکت مبارزات “نور” صاحب روشنایی شده‌اند، ولی چون چشمانشان را پرده‌ (حقارت) پوشانیده‌ و به‌جای مغز‌، گچ (به‌کله)‌ دارند، نمی‌دانند که چه به‌خورد مردم می‌دهند.

سیاست (بازی) منافع‌ست (بده‌ گُلم، بگیر گُلم) اما آنانی‌که معنای تعاملات و بازی‌های کلان سیاسی‌ را نمی‌فهمند، سر از قضایا در نمی‌آورند و منطق هم نمی‌پذیرند، پس حق شان‌است تا یک‌بار دیگر، ترس زاده‌ی چون عبدالله با سرنوشت (از همین‌حال ‌معلوم ‌شان) بازی باخت کند.

مرتضی_جلالی